PEŁNA FILMOGRAFIA:

asystent reżysera

1929 – TAJEMNICA SKRZYNKI POCZTOWEJ
1929 – POD BANDERĄ MIŁOŚCI
1929 – MAGNAT  film niezrealizowany
1930 – KULT CIAŁA
1930 – NIEBEZPIECZNY ROMANS
1930 – WIATR OD MORZA

aktor

1929 – HALKA
1932 – BEZIMIENNI BOHATEROWIE  (lokaj Goppego)
1932 – ROK 1914 (adiutant)
1932 – STO METRÓW MIŁOŚCI  (Janusz Pedałowicz, biegacz)
1933 – JEGO EKSCELENCJA SUBIEKT  (znajomy Zygmunta Krachta)
1934 - KOCHA... LUBI... SZANUJE... (statysta na planie filmowym)

producent filmów krótkometrażowych  (wybór)

1933 – W ŚWIECIE ROŚLIN
1934 – WYSIŁEK MIĘŚNI
1934 – WYSIŁEK MÓZGU
1935 – GDAŃSK
1935 – REPORTAŻ RYBACKI
1935 – SEREK I CHLEB
1936 – WILNO, MIASTO WSPOMNIEŃ
1936 – POLSKA NA MORZU
1936 – ZWIEDZAJMY GDYNIĘ
1936 – TAŃCE KRAKOWSKIE
1936 – TAŃCE ŚLĄSKIE
1936 – TAŃCE GÓRALSKIE
1936 – KUJAWIAK
1936 – ZWIEDZAJMY WARSZAWĘ
1937 – PRZYGOTOWANIA OLIMPIJSKIE
1937 – DO PRACY
1937 – NADMORSKIE ROBOTNICZE OBOZY WYPOCZYNKOWE
1938 – ŻELAZO I STAL
1938 – ŚWIĘTO GÓR
1938 – KONIE W POLSCE
1938 – POLSKA, KRAJ ROLNICZY
1938 – LASY POLSKIE
1938 – ZIMOWE OBOZY ROBOTNICZE
1938 – HOTEL NA SZYNACH
1939 – UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE W WALCE Z GRUŹLICĄ
1939 – REPORTAŻ Z ŻYCIA SANATORIÓW

kierownik produkcji

1945 – ŁÓDŹ 1939-1945  film dokumentalny fabularyzowany
1946 – ZAKAZANE PIOSENKI
1946 – WIECZÓR WIGILIJNY  film krótkometrażowy
1946 – W CHŁOPSKIE RĘCE
1947 – JASNE ŁANY
1960 – KRZYŻACY  (jako II kierownik produkcji)
1961 – DRUGI CZŁOWIEK
1962 – O DWÓCH TAKICH, CO UKRADLI KSIĘŻYC
1963 – DWA ŻEBRA ADAMA

kierownik zdjęć

1967 – PARYŻ – WARSZAWA BEZ WIZY
1968 – HASŁO KORN

współpraca produkcyjna

1966 – MAŁŻEŃSTWO Z ROZSĄDKU
1969 – DO PRZERWY 0:1  serial tv
1969 – PARAGON GOLA

W roku 1962 Franciszek Petersile był kierownikiem produkcji filmu Jana Batorego O dwóch takich, co ukradli księżyc, ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego. Główne role Jacka i Placka zagrali 12-letni bracia Lech i Jarosław Kaczyńscy.
Po latach prezydent Lech Kaczyński tak wspominał zdarzenie podczas realizacji filmu.

„Jarek zrobił coś złego i wezwano go do pana Petersile. Wysłuchał nagany, a wszystko to działo się w nowym gmachu, prawie zupełnie pustym. Jarek pokiwał głową, wyszedł, a potem… przekręcił klucz w drzwiach. Zamknął sekretarkę i pana Petersile. Wynikła z tego wielka draka, oni wezwali kogoś przez telefon. Petersile rozwścieczony znów woła Jarka. On przeprasza, po czym wychodzi i… znów przekręca ten klucz. Do dziś twierdzi, że bezwiednie…”.

(Michał Karnowski, Piotr Zaremba, O dwóch takich… Alfabet braci Kaczyńskich, Wydawnictwo M 2006)

Franciszek Petersile urodził się 10 kwietnia 1904 roku we Lwowie.
W wieku 25 lat rozpoczął pracę w kinematografii. Tajniki realizacji filmów poznawał jako asystent Michała Waszyńskiego na planie jego pierwszych filmów – Pod banderą miłości (1929), Kultu ciała (1930), Niebezpiecznego romansu (1930). Wkrótce potem spróbował swoich sił jako aktor, grając epizody w kolejnych filmach Michała Waszyńskiego: Bezimiennych bohaterach (1932), Stu metrach miłości (1932), Jego ekscelencji subiekcie (1933) i Kocha, lubi, szanuje (1934).

W połowie lat 30-tych Franciszek Petersile założył razem z Juliuszem Turbowiczem wytwórnię filmów krótkometrażowych, która istniała aż do wybuchu II wojny światowej. Wyprodukował w niej wiele filmów oświatowych i społecznych, a także propagandowych, które miały promować Polskę w świecie. Do najważniejszych należał cykl o polskich tańcach ludowych, który zrealizował w roku 1936 Eugeniusz Cękalski, ceniony autor filmów dokumentalnych. Tańce krakowskie, Tańce śląskie, Tańce góralskie oraz Kujawiak były pokazywane m.in. w Anglii, Niemczech, Francji i Szwecji.

W czasie II wojny światowej, w latach 1940-1943, Franciszek Petersile pracował jako kierownik produkcji w niemieckim przedsiębiorstwie Film und Propagandamittel Vertriebsgesellschaft (Film i Propaganda). Jego bazą techniczną była skonfiskowana wytwórnia Falanga, a także jej dawni pracownicy zatrudnieni dobrowolnie lub pod przymusem. FIP zajmował się realizacją kronik aktualności, opracowywaniem polskojęzycznych wersji filmów niemieckich, produkcją filmów propagandowych, dystrybucją i reklamą. Przygotowywał też do eksploatacji polskie filmy, które były ukończone tuż przed wojną, a nie miały premiery oraz starsze, które miały być wyświetlane w ocenzurowanych wersjach.
W połowie 1943 roku Franciszek Petersile został zatrzymany. Trafił do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. 3 sierpnia 1944 roku wraz z czterema więźniami udało mu się z niego uciec.

Tuż po zakończeniu wojny Franciszek Petersile brał czynny udział w odbudowie polskiej kinematografii. Był kierownikiem produkcji pierwszych filmów Leonarda Buczkowskiego – Łódź 1939-1945 (fabularyzowany dokument, 1945),  Zakazane piosenki (1946) i W chłopskie ręce (1946) oraz pierwszego filmu spełniającego postulaty socrealizmu Jasne łany (reż. Eugeniusz Cękalski, 1947).
W roku 1949 Franciszek Petersile stanął przed sądem. Był jedynym Polakiem pracującym w czasie wojny w FIP-ie, który został oskarżony o kolaborację z Niemcami. Sąd nie uwzględnił istotnych okoliczności łagodzących i skazał go na pięć lat więzienia.

Do pracy w kinematografii wrócił na początku lat 60-tych. Współpracował przy produkcji m.in. Krzyżaków (reż. Aleksander Ford, 1960) i O dwóch takich, co ukradli księżyc (reż. Jan Batory, 1962).
Franciszek Petersile zmarł 12 stycznia 1982 roku.