Wieczór z Polskim Radiem | Retroteka # 9
Dodano: 28.04.2022

Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny oraz dyrektor muzyczny Jan Emil Młynarski zapraszają na Wieczór z Polskim Radiem w kinie Iluzjon. Podczas koncertu 7 maja o godz. 19:00 usłyszymy Warszawskie Combo Taneczne oraz Kapelę Zdzisława Kwapińskiego. Koncert obfitować będzie w tradycyjne melodie warszawskie, wiejskie i wspólne dla Stolicy i Mazowsza południowo wschodniego. W prawdziwym majowym klimacie, szykuje się spotkanie z najpiękniejszymi polskimi melodiami w wyjątkowym wykonaniu jedenastoosobowego zespołu. Z okazji świętowanych podczas majowej Retroteki  85. urodzin Programu Drugiego Polskiego Radia, zapraszamy na pokaz filmów nawiązujących w swojej treści do Polskiego Radia.

Reklama Dorocznej Wystawy Radiowej, Polska, 1939, 3 min.

Pod koniec sierpnia 1939 roku w Warszawie po raz drugi zorganizowano Doroczną Wystawę Radiową. W krótkiej reklamie tego wydarzenia, na wystawę zaprasza spiker rozgłośni warszawskiej Polskiego Radia, Józef Opieński.  

W służbie mikrofonu, Polska, 1939

Reportaż ukazujący dzień pracy rozgłośni Polskiego Radia od uruchomienia stacji wczesnym rankiem do zakończenia programu. To rzadka okazja by zajrzeć do niektórych wnętrz rozgłośni, a także zobaczyć jak powstają codzienne audycje: gimnastyka poranna, odczyty, transmisje wydarzeń sportowych czy popołudniowy koncert muzyki lekkiej. 

W służbie mikrofonu to prawdopodobnie ostatni przedwojenny polski film. Jego premiera odbyła się podczas otwarcia Dorocznej Wystawy Radiowej zaledwie kilka dni przed wybuchem wojny.

Piętro wyżej, reż. Leon Trystan, Polska, 1937, 87 min.

Hipolit Pączek jest pasjonatem muzyki poważnej. Piętro wyżej w tej samej kamienicy mieszka miłośnik jazzu, spiker radiowy Henryk Pączek. To samo nazwisko i skrajnie różne gusta muzyczne są przyczyną wielu nieprzyjemności i zażartej nienawiści pomiędzy sąsiadami. Pewnego dnia w mieszkaniu Henryka zjawia się młoda dziewczyna, w której od razu zakochuje się z wzajemnością. Co będzie, gdy wyjdzie na jaw, że piękna nieznajoma jest bratanicą zaciętego wroga? Doborowa obsada (Eugeniusz Bodo, Helena Grossówna, Józef Orwid) oraz wspaniała muzyka Henryka Warsa sprawiają, że Piętro wyżej to jedna najpopularniejszych polskich komedii lat 30., z scena, w  której Bodo parodiując amerykańską seksbombę May West śpiewa piosenkę Sex-appeal przeszła do kanonu polskiego kina. 

Więcej o filmie PIĘTRO WYŻEJ

Piętro wyżej, zbiory Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego

 

Warszawskie Combo Taneczne i Kapela Zdzisława Kwapińskiego z gościnnym udziałem Mateusza Niwińskiego

1 sierpnia 2020 Warszawskie Combo Taneczne obchodziło 10 urodziny. Z tej okazji, zespół zarejestrował materiał na swój czwarty long play.

Kilka lat temu Jan Młynarski i Zdzisław Kwapiński spotkali się przy jednym z odcinków cyklu dokumentalnego Szlakiem Kolberga  i od tamtej pory trwa ich artystyczna i prywatna przyjaźń.  Zdzisław Kwapiński od lat jest jednym z najprężniejszych animatorów muzycznej kultury swojego regionu. Jest skrzypkiem, saksofonistą, śpiewakiem i tancerzem, a także znawcą folkloru ziemi radomskiej.

Warszawskie Combo Taneczne i Kapela Zdzisława Kwapińskiego - dwa zespoły, miejski i wiejski odnaleźli wspólne tradycyjne melodie, nauczyli się od siebie nawzajem tych lokalnych i nagrali płytę pt. Skarałeś mnie Boże. Powiśle to nie tylko dzielnica Warszawy, ale też region na południowy wschód od Radomia, w stronę Wisły. Stamtąd właśnie pochodzą unikatowe melodie, które usłyszymy podczas koncertu.

Płyta pt. Skarałeś mnie Boże to muzyczne spotkanie tradycji miasta i wsi. Dwa zespoły podzieliły się wiedzą i repertuarem i znalazły elementy wspólne dla tradycyjnej muzyki wiejskiej z radomskiego i  folkloru warszawskiego. Zatem mamy tu do czynienia z tangami, mazurami, polkami i oberkami. Ze spotkania dwóch światów powstała 11-osobowa orkiestra uzyskując unikatowe, wymykające się metryce i geografii brzmienie oraz refleksję, iż dużo więcej nas łączy niż dzieli.

Zespół wystąpi w składzie:

Jan Emil Młynarski – śpiew/bandżola/

Piotr Zabrodzki – śpiew/banjo

Anna Bojara – piła

Karol Szczubełek – gitara

Tomasz Duda – baryton sax/klarnet

Maurycy Idzikowski – trąbka

Wojtek Traczyk – kontrabas

Zdzisław Kwapiński – saksofon

Michał Kwapiński – baraban

Barbara Michalec – akordeon

Mateusz Niwiński – skrzypce

Fot. Jacek Poremba

JAN EMIL MŁYNARSKI

Jan Emil Młynarski pochodzi z rodziny o muzycznych tradycjach. Perkusista, producent, wokalista, radiowiec obecny na scenie muzycznej od 1997 roku. Współpracował z wieloma artystami sceny elektronicznej, popowej i jazzowej. Absolwent prestiżowej szkoły Drummers Collective w Nowym Jorku. Grał z Wojtkiem Pilichowskim, Kayah. Był członkiem orkiestry wykonującej Concerto for band and orchestraJona Lorda z kompozytorem we własnej osobie na organach Hammonda. Współpracuje z warszawskimi teatrami m.in.: Studio Buffo (I Love You ( I Love You, You're Perfect, Now Change, reż. David Foulkes, 2010) jako kierownik muzyczny, z Teatrem Powszechnym (Kamień i popioły reż. Artur Urbański, 2011) jako kompozytor muzyki oraz kierownik muzyczny, Teatrem Dramatycznym (Widok z  mostu, aut. Arthur Miller, reż. Agnieszka Glińska, 2019) jako kompozytor muzyki oraz instrumentalista, Teatrem Polonia (Cwaniary reż. Agnieszka Glińska) jako kierownik muzyczny. Od 2009 roku jest liderem własnych przedsięwzięć muzycznych na polu muzyki niezależnej, eksperymentalnej i jazzu.

Założył grupę Warszawskie Combo Taneczne, w której gra na bandżoli i śpiewa tradycyjne warszawskie piosenki. Jest laureatem Fryderyków 2018 (Polish Grammy). Razem z wirtuozem fortepianu Marcinem Maseckim prowadzi Jazz Band Młynarski-Masecki, w którym śpiewa przedwojenny repertuar taneczny autorstwa mistrzów polskiej piosenki (m.in. Henryk Wars. Szmul Ferszko, Artur Gold). Koncertuje z  Jerzym Maksymiukiem i Januszem Olejniczakiem (m.in. w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, Teatro Massimo w Palermo czy Carnegie Hall w Nowym Jorku).

Od 2018 roku prowadzi autorski program muzyczny w radio, poświęcony polskiej muzyce rozrywkowej do roku 1949. W 2010 roku nagrał płytę Młynarski Plays Młynarski poświęconą twórczości swego ojca Wojciecha Młynarskiego (1941-2017) , który był jednym z najważniejszych autorów tekstów piosenek w Polsce w XX wieku.

Współpracuje z wybitnymi instrumentalistami swojego pokolenia. Fascynuje się muzyką Afryki, polskiej wsi regionu Mazowsza Południowego oraz Podhala co słychać w twórczości trio Polonka, które tworzy z Piotrem Zabrodzkim – pozytyw organowy i Michałem Górczyńskim – klarnet kontrabasowy. 

Fot. Kobas Laksa

---

Kino Iluzjon, ul. Narbutta 50 A

7 maja, godz. 19:00

Więcej informacji oraz zakup biletów: www.iluzjon.fn.org.pl

Zakup biletu:

 

Streaming  koncertu dostępny na stronie: www.ninateka.pl

---

Fokus auf Polen. Pokazy filmów niemych z muzyką na żywo w Monachium
Dodano: 18.04.2022

Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny wraz z Instytutem Adama Mickiewicza oraz Instytutem Pileckiego w Berlinie zaprasza na cykl pokazów polskich filmów niemych pod tytułem „Focus on Poland: Lost and Found” w Monachium.

Cykl pokazów stanowi wydarzenie towarzyszące wystawie malarstwa pt. Cisi Rebelianci. Symbolizm w Polsce ok. 1900 roku w Kunsthalle der Hypo-Kulturstiftung w Monachium. Pokazom filmów towarzyszyć będzie współczesna muzyka jazzowa wykonywana na żywo przez polskich muzyków. Zestawienie starych filmów z nowoczesną muzyką doskonale sprawdziło się w organizowanej przez Filmotekę Narodową – Instytut Audiowizualny imprezie jaką jest coroczne Święto Niemego Kina. Wydarzenie jest jednocześnie preludium do zaplanowanej na październik 18 już edycji Święta Niemego Kina.

Prezentowane w ramach trzech pokazów filmy, z jednej strony wpisują się w portretowaną na wystawie malarstwa epokę –izmów – licznych prądów w sztuce przełomu wieków: ekspresjonizmu, symbolizmu, modernizmu, etc., na gruncie nowej dziedziny sztuki jaką była kinematografia na początku XX wieku. Z drugiej, przedstawiają dzieła przez lata uchodzące za zaginione lub na zawsze utracone, które zostały cudownie odnalezione w prywatnych zbiorach na całym świecie, bądź w zagranicznych archiwach filmowych. Możliwość zaprezentowania tych unikatowych znalezisk jest rezultatem dobrej współpracy międzynarodowej między archiwami państwowymi i pozwala mieć nadzieję, że jeszcze wiele ekscytujących odkryć zaginionej sztuki polskiej jest przed nami.

Wybrane na te okazję filmy okazują całe spectrum wysokiej klasy twórczości filmowej tworzonej w Polsce w pierwszych trzech dekadach XX wieku – od najstarszych kronik filmowych dokumentujących osiągnięcia rozwojowe ówczesnej Polski, przez kinowe hity tamtych czasów, jak melodramaty ze słynną Polą Negri, po awangardowe eksperymenty futurystów i dadaistów. Trzy pokazy filmów zostały zaplanowane w trzymiesięcznym cyklu od kwietnia do czerwca 2022 r. w Theatiner Film – kinie studyjnym urządzonym w stylu art-deco, zlokalizowanym na wprost Kunsthalle, gdzie odbywać się będzie główna wystawa. Filmom towarzyszyć będzie współczesna muzyka jazzowa wykonywana na żywo przez polskich muzyków.

Krótkometrażowy film  Europa Franciszka i Stefanii Themersonów, którego odnalezienie w 2020 r. było wielką, międzynarodową sensacją, zostanie pokazany aż trzy razy, żeby umożliwić zapoznanie się z nim możliwie najszerszej grupie widzów. Krótki metraż zostanie zestawiony z dłuższymi formami udostępnionymi przez FINA. Pokazy zostaną poprzedzone krótkimi wprowadzeniami niemieckojęzycznych specjalistów od kina niemego, którzy przywołają historie odnalezienia poszczególnych tytułów i wprowadzą widza niemieckiego w konieczny kontekst.

Program

24 kwietnia, godz. 11.00

1. Europa, reż. Stefan i Franciszka Themersonowie, 12 min., 1931

Film, o którym krążyły legendy. Powstał w latach 1931-1932 w oparciu o futurystyczny poemat Anatola Sterna o tym samym tytule – jedno z najważniejszych dzieł międzywojennej awangardy literackiej. Przez lata uważany za zaginiony w czasie wojny, w 2019 r. został odnaleziony przez Pilecki-Institut Berlin w Bundesarchiv. W „Europie” można zobaczyć bogatą paletę eksperymentalnych zabiegów reżyserskich, takich jak: odwrócone zdjęcia poklatkowe, negatywy, zdjęcia archiwalne, animacje przedmiotów i wielokrotną ekspozycję. W aktualnej wersji odrestaurowanej cyfrowo, film został wzbogacony o ścieżkę dźwiękową autorstwa kompozytora Lodewijka Munsa.

 

2. Tour de Pologne – 11 kronik filmowych, różni reżyserzy, 80 min., 1913-1929

Podróże były tematem nie tylko filmów fabularnych. Od początku kinematografii bardzo popularne były filmy krajoznawcze, które powstawały również na ziemiach polskich. Zestaw produkcji ze zbiorów FINA ukaże nam polskie miasta i wydarzenia z lat 1913–1929. Przegląd otworzy Wyprawa Amundsena – żartobliwa rysunkowa reklama czekolady. Zaprezentujemy m.in. najstarsze zachowane polskie filmy dokumentalne realizowane przez braci Krzemińskich, a także filmowe relacje z wizyty króla Rumunii w Łańcucie, czy filmy poświęcone największemu wydarzeniu końca lat 20. – Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu.

Do filmu Tour de Pologne zagra:

Mateusz Smoczyński Solo – skrzypek jazzowy, kompozytor. Nagrał ponad sto płyt. Jest współzałożycielem Atom String Quartet. Był pierwszym skrzypkiem w amerykańskim Turtle Island Quartet (zdobywcy dwóch nagród Grammy). W roku 2013 wziął gościnny udział w nagraniu płyty „After Blue” wokalistki Tierney Sutton. Album był nominowany do nagrody Grammy. Zwycięzca II Międzynarodowego Jazzowego Konkursu Skrzypcowego im. Zbigniewa Seiferta. W rankingu Jazz Top magazynu Jazz Forum wielokrotnie uznawany za jazzowego skrzypka roku. Współpracował z takimi artystami jak: Branford Marsalis, Bobby McFerrin, Gil Goldstein, Richie Beirach, Glen Moore, Rabih Abou-Khalil, Zbigniew Namysłowski, Tomasz Stańko, Urszula Dudziak, Vladislav Sendecki, Leszek Możdżer, Jerzy Maksymiuk, Natalia Kukulska, Anna Maria Jopek, Monika Borzym, Grzech Piotrowski i Sebastian Karpiel Bułecka.

Fot. FINA

 

22 maja, godz. 11.00

 1. Bestia (The Polish Dancer), reż. Alexander Hertz, 67 min., 1917

Film niemy znany też jako „Kochanka apasza”. Jedyne polskie dzieło z Polą Negri, które w całości zachowało się do dzisiejszych czasów, dzięki temu, że miało zagraniczną dystrybucję. Film, który był wyświetlany w Stanach Zjednoczonych jako „The Polish Dancer” po wojnie, w latach 60. odnalazł się w Museum of Modern Art Nowym Jorku. Kariera ubogiej dziewczyny w showbiznesie, postać „apasza”, fatalistyczny los amoralnej kobiety i salonowa sceneria to elementy typowe dla melodramatu z drugiej dekady XX wieku.

Do filmu zagrają:

Szymon Mika i Yumi Ito – to duet tworzony przez utytułowanych muzyków młodego pokolenia. Yumi Ito to wokalistka, laureatka prestiżowego konkursu Montreux Jazz Festival. Większość życia spędziła w Szwajcarii, ale jej korzenie sięgają Polski i Japonii. Szymon Mika w 2015 zdobył Pierwszą Nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Gitary Jazzowej im. Jarka Śmietany, a rok później został okrzyknięty Jazzową Nadzieją Roku. W swojej muzyce łączy wpływy polskiego folkloru, muzyki eksperymentalnej, jazzu i swobodnej improwizacji.

Fot. Fototeka FINA

 

2. Europa, reż. Stefan i Franciszka Themersonowie, 12 min., 1931 – druga projekcja

 

19 czerwca, godz. 11:00

1. Mocny człowiek,  reż. Henryk Szaro, 77 min., 1929

Film Henryka Szaro z 1929 roku na podstawie powieści Stanisława Przybyszewskiego. Zaginął w czasie II wojny światowej; dopiero kiedy w 1997 roku odnaleziono kopię w Belgii, rozpoczęło się jego drugie życie. Zrekonstruowany cyfrowo przez Filmotekę Narodową wzbudził zachwyt publiczności i krytyków i został uznany za jedno ze szczytowych osiągnięć polskiego kina sprzed 1939 roku.

Do filmu zagra:

Marek „Latarnik” Pędziwiatr – wielokrotnie nagradzany w plebiscytach magazynu Jazz Forum jako największy polski wirtuoz syntezatorów. Popularność przyniosły mu takie projekty jak EABS, Błoto czy Night Marks.

29 marca 2022 r. ukazała się solowa płyta Pędziwiatra pt. Marianna. Pod wpływem brzmienia solowych nagrań Theloniousa Monka, Ahmada Jamala, McCoy Tynera i Emahoya Tsegué-Maryama Guèbrou zrezygnował z elektroniki, by nagrać debiutancki przy użyciu stuletniego fortepianu Steinway & Sons i taśmą analogową.

2. Europa, reż. Stefan i Franciszka Themersonowie, 12 min., 1931 – trzecia projekcja

Fot. Fototeka FINA

Akademia Polskiego Filmu w kinie Iluzjon
Dodano: 01.04.2022

Akademia Polskiego Filmu to ogólnopolski program edukacyjny, upowszechniający wiedzę o historii polskiego kina. W ramach APF realizowane są zajęcia dla studentów i wolnych słuchaczy w kinach i na uczelniach w wielu miastach, m.in. w Warszawie, Łodzi. Przede wszystkim jest to dwuletni kurs historii polskiego filmu fabularnego, który inaugurację miał w 2009 roku.

Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, składają się z godzinnych wykładów, projekcji dwóch filmów i spotkań z twórcami.

Program, składający się z ponad stu tytułów i rozłożony na cztery semestry, obrazuje dorobek polskiego kina fabularnego w szerokim spektrum nazwisk, gatunków i tematów. Podstawą ich wyboru były dopełniające się kryteria: rangi osiągnięć i poszukiwań artystycznych oraz szczególnie życzliwego przyjęcia przez widownię. Chronologiczna konstrukcja programu ułatwia poznanie tendencji dominujących w danym okresie i kierunków rozwojowych. Akademia Polskiego Filmu uzupełnia humanistyczne programy wyższych uczelni, jednocześnie pełniąc funkcje wolnej wszechnicy. Otwiera się przed tymi wszystkimi, którzy chcieliby scalić i pogłębić historyczną wiedzę o rodzimym filmie – napisał dr Rafał Marszałek, konsultant naukowy Akademii.

Wykładowcami są profesorowie i doktorzy z wielu uniwersytetów z całej Polski. Każde zajęcia prowadzone są przez inną osobę, znawcę danego tematu.

www.akademiapolskiegofilmu.pl

 

AKADEMIA POLSKIEGO FILMU W WARSZAWIE – PROGRAM FABUŁA SEM. I

Pierwszy semestr Akademii Polskiego Filmu obejmuje temat rozwoju kina na ziemiach polskich w ciągu półwiecza – od Pruskiej kultury, filmu powstałego w 1908 roku, do Popiołu i diamentu (1958) i Pociągu (1959), sukcesów o międzynarodowym zasięgu. Jest to półwiecze ogromnych przemian: technicznych, produkcyjnych i artystycznych, które ukształtowały dzisiejszy poziom sztuki filmowej. W historii kina tego okresu wydzielić można:

I – lata prób wstępnych, 1896-1908;

II – pierwsze realizacje filmowe, 1908-1918;

III – kino nieme w dwudziestoleciu międzywojennym, 1919-1929;

IV – kino dźwiękowe z lat 1929-1939;

V – realizacje z czasów drugiej wojny światowej i pierwszych lat powojennych, 1939-1947;

VI – czasy socrealizmu oraz zapowiedzi przemian i pierwsze filmy tak zwanej Szkoły Polskiej

więcej o programie >>


Najbliższe projekcje