fot. Monika Supruniuk

Dostęp do archiwalnych materiałów filmowych, zwłaszcza tych na podłożu nitrocelulozowym przysparza wiele technicznych problemów. Wiąże się to m.in. z ograniczonymi możliwościami podglądu obrazu i odtworzenia dźwięku. Jedynie  wykonując nowe kopie (na drodze digitalizacji lub kopiowania fotochemicznego), najstarsze taśmy  mogą zostać wydobyte na światło dzienne, a najcenniejsze filmy powrócić na ekrany kin.
Wyselekcjonowane materiały filmowe po skrupulatnej inwentaryzacji są przygotowywane do kopiowania. Jest to bardzo skomplikowany i czasochłonny proces, który zakłada m.in. reperowanie perforacji, starych sklejek, uszkodzonych krawędzi oraz ocenę
i modernizację dawnych napraw.

fot. Monika Supruniuk

Podczas konserwacji powierzchnia taśmy jest czyszczona z brudu, kurzu i oleju. Do każdej roli filmu zostaje dołączona taśma zabezpieczająca, która prócz działania prewencyjnego umożliwia założenie filmu na maszynę kopiującą.
Po przygotowaniu materiałów filmowych omawiane są wszelkie możliwości kopiowania. Pod uwagę brany jest głównie stan zachowania taśmy, jej skurcz i rodzaj podłoża.