W wyniku naturalnego starzenia i zależnie od warunków przechowywania taśma filmowa ulega postępującej degradacji. Z czasem odporność materiałów nitro na działanie sił mechanicznych ulega obniżeniu, podłoże kurczy się i traci elastyczność. 
Uszkodzenia powstają w trakcie wyświetlania filmu, przechowywania lub transportu nośnika. Mają charakterystyczny kształt i rozmieszczenie.

W zależności od przyczyn zniszczeń uszkodzenia materiałów filmowych możemy podzielić na: 
mechaniczne, biologiczne i fizykochemiczne.

Warto także zwrócić uwagę na uszkodzenia powstałe podczas produkcji filmu. Wady trudne do usunięcia, które pomimo kontroli niekiedy były ponownie przekopiowywane.
Podczas produkcji filmu mogło dochodzić do: naświetleń nachodzących na obraz i ścieżkę dźwiękową, nierównomiernego zaczernienia powierzchni klatki filmowej, nieostrości obrazu, różnic w kontrastowości i zaczernieniu między poszczególnymi fragmentami taśmy łączonymi sklejkami, naświetleń spowodowanych wyładowaniem elektrostatycznym, przekopiowania rys i plam, pulsowania jasności obrazu, nieprawidłowego rozmieszczenie napisów lub ich nieczytelności, zakłóceń dźwięku lub nieprawidłowego położenie klatki filmowej.
Wady powstające w trakcie obróbki kopii filmowej najczęściej były spowodowane nieprawidłową pracą urządzeń wywołujących oraz stosowaniem wątpliwej jakości roztworów chemicznych niezbędnych podczas wywoływania i utrwalania materiałów filmowych. 

Powyższe uszkodzenia mogą zostać zniwelowane jedynie przy pomocy technologii cyfrowej.