Jeżeli nie posiadamy informacji sugerujących rodzaj podłoża z jakim mamy do czynienia, albo nasz film był wielokrotnie kopiowany i taśma zawiera kilka sprzecznych oznaczeń, jesteśmy zobowiązani do wykonania testów w celu jednoznacznego określenia rodzaju podłoża.

• test zanurzania

Podczas testu zanurzenia identyfikujemy taśmę filmową wykonaną na podłożu nitrocelulozowym, acetocelulozowym i poliestrowym. Do wykonania testu potrzebna jest próbka o minimalnej długości 6mm. Po zanurzeniu próbki w trójchloroetylenie możemy zauważyć, że w przypadku taśmy NITRO skrawek ulega całkowitemu zatopieniu i wędruje na dno zbiornika, w przypadku podłoża ACETO próbka pływa na powierzchni, natomiast taśma poliestrowa unosi się w połowie wysokości roztworu. Podczas przeprowadzania testu należy wziąć pod uwagę stopień degradacji materiałów ACETO, gdyż w przypadku bardzo zniszczonej taśmy po zanurzeniu w trójchloroetylenie może ona ulec całkowitemu zatopieniu jak nitroceluloza.

• test difenyloaminowy

Test jest dedykowany identyfikacji podłoża NITRO. Wykorzystuje stężony kwas siarkowy oraz 5g difenyloaminy. Po nałożeniu kropli roztworu na podłoże taśmy filmowej i odczekaniu 60 sekund w przypadku nitrocelulozy roztwór zabarwi się na głęboko niebieski kolor.

• test palenia

Podobnie jak w przypadku testu difenyloaminowego test palenia umożliwia rozpoznanie nitrocelulozy. Po odcięciu skrawka taśmy, możemy spróbować go podpalić. Jeżeli taśma ulegnie dynamicznemu spaleniu świadczy to, że mamy do czynienia z nitrocelulozą.