Identyfikację podłoża rozpoczynamy od przyjrzenia się właściwościom taśmy filmowej. W pierwszej kolejności powinniśmy skupić uwagę na takich aspektach jak:

  • krawędzie taśmy

Niektórzy producenci umieszczali przy krawędziach taśmy napisy informujące o rodzaju podłoża. Na podłożu NITRO mogliśmy spotykać: "nitrate", "Kodak Nitrate Film", natomiast na trudnopalnym podłożu ACETO najczęściej natrafialiśmy na: "S", "safety" i "sicher". Warto pamiętać, że taśma filmowa na bezpiecznym podłożu mogła zostać przekopiowana, np. z negatywu NITRO i mimo widocznego napisu „nitrate" (w takim wypadku w białym kolorze) nie będziemy mieli do czynienia z podłożem łatwopalnym.

Eastman Kodak od 1916 roku zaczął umieszczać geometryczne znaki informujące o dacie powstania materiału. Charakterystykę oznaczenia możemy znaleźć m.in. na: http://www.film-center.com/dates.html.
AGFA zmieniała czcionkę nazwy umieszczanej wzdłuż krawędzi taśmy stosując do 1924 roku pogrubiony krój pisma.

Cud Nad Wisłą (1921)

Mogiła Nieznanego Żołnierza (1927), phot. Monika Supruniuk

  • informacje audiowizualne

Nieraz na podstawie informacji audiowizualnych zawartych w filmie możemy rozpoznać czas powstania taśmy. Przyjmuje się, iż do około 1952 roku nie produkowano materiałów filmowych w formacie 35mm na innym podłożu niż nitroceluloza. 

  • charakterystyczne zniszczenia

Stopień zniszczenia podłoża wykonanego na bazie nitrocelulozy możemy określić przy pomocy pięciostopniowej skali. Podczas rozkładu taśma nitro wydziela gazy o charakterystycznym azotowym zapachu. Podłoże staje się żółte, czasem klejące. Obraz zapisany w warstwie emulsji blaknie. Dochodzi do zmiany koloru podłoża z równoczesnym obniżeniem odporności mechanicznej taśmy. Podobne przejawy degradacji możemy zaobserwować na taśmach o bezpiecznym podłożu (dwu i trójoctany celulozy). W tym wypadku ulatniające się gazy wydzielają woń podobną do zapachu octu.  

 


Strona Internetowa współfinansowana przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu
Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko.
Główny serwis POIiŚ