PEŁNA FILMOGRAFIA:

Aktor:
1921 - KRZYK W NOCY (stróż ogrodowy)
1921 - TRAGEDIA ROSJI I JEJ TRZY EPOKI (student Ramotin)
1921 - TAMTEN
1922 - TAJEMNICA MEDALIONU (Izydor Sałomonowicz, szpieg bolszewicki)
1923 - BOŻYSZCZE
1924 - MIŁOŚĆ PRZEZ OGIEŃ I KREW (prowokator bolszewicki)
1924 - ŚMIERĆ ZA ŻYCIE. SYMFONIA LUDZKOŚCI
1926 - CZERWONY BŁAZEN (starszy wywiadowca)
1927 - MÄDCHENHANDEL. EINE INTERNATIONALE GEFAHR  film niemiecki
1927 - MOGIŁA NIEZNANEGO ŻOŁNIERZA
1927 - UŚMIECH LOSU
1928 - TAJEMNICA STAREGO RODU
1928 - ROMANS PANNY OPOLSKIEJ
1930 - NIEBEZPIECZNY ROMANS (członek szajki włamywaczy)
1932 - RYCERZE MROKU
 
Inne funkcje:
1928 - PAN TADEUSZ (pomocnik reżysera)
1928 - ROMANS PANNY OPOLSKIEJ  (pomocnik reżysera)
1928 - TAJEMNICA STAREGO RODU  (pomocnik reżysera)
1929 - GRZESZNA MIŁOŚĆ (pomocnik reżysera)
1929 - SZLAKIEM HAŃBY (pomocnik reżysera)
1930 - DUSZE W NIEWOLI (pomocnik reżysera)

Lucjan Jastrzębiec-Kraszewski był aktorem. W latach 20-tych związany był z teatrami warszawskimi. W sezonie 1924/25 występował w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego. Pełnił też funkcję jednego z dyrektorów tej sceny (razem z Leonem Schillerem, Aleksandrem Zelwerowiczem i Józefem Siecińskim). W następnych latach należał do zespołu Teatru Narodowego. Wystąpił w roli drugoplanowej m.in. w Burzy Williama Szekspira (reż. Stefan Jaracz, 1926).

Lucjan Jastrzębiec-Kraszewski występował też w filmach. Swoje najważniejsze role zagrał na początku lat 20-tych. W dramacie historycznym Tragedia Rosji i jej trzy epoki (reż. Edward Puchalski, 1921) wcielił się w studenta zakochanego w córce profesora, który razem z jej rodziną trafia w wyniku burzliwych wydarzeń do Rosji. Za swój występ otrzymał nagrodę pieniężną od producenta, który w ten sposób chciał zachęcić zespół aktorski do jak najlepszej gry. Rok później Edward Puchalski powierzył mu drugoplanową rolę w dramacie Tajemnica medalionu (1922). Recenzent Przeglądu Teatralnego i Kinematograficznego uznał, że aktor był „wybornym szpiegiem bolszewickim”. Dziennikarz Kinemy stwierdził natomiast, że „posiada warunki doskonałe dla ekranu i przy pewnym głębszem poznaniu swoich wad niezawodnie będzie bliskim dużej karjery kinematograficznej”.

Aktor nie zrobił jej jednak. Wystąpił jeszcze w dziesięciu filmach, ale były to jedynie epizody. Pod koniec lat 20-tych pracował jako pomocnik reżysera przy realizacji głośnych filmów: m.in. Pan Tadeusz (reż. Ryszard Ordyński, 1928), Szlakiem hańby (reż. Mieczysław Krawicz, Alfred Niemirski, 1929) i Dusze w niewoli (reż. Leon Trystan, 1930).
W tym czasie Lucjan Jastrzębiec-Kraszewski był też prezesem Związku Artystów Sztuki Kinematograficznej w Polsce.

Brak o nim dokładniejszych informacji.