PEŁNA FILMOGRAFIA: 

1927 - ZEW MORZA (Stach jako dziecko)
1928 - DZIKUSKA 
1928 - KROPKA NAD I (chłopiec, który kradnie)
1928 - PRZEDWIOŚNIE 
1929 - MOCNY CZŁOWIEK (boy w hotelu) 
1929 - POD BANDERĄ MIŁOŚCI (kadet szkoły morskiej)
1929 - PONAD ŚNIEG (Felek) 
1930 - URODA ŻYCIA (uczeń)
1932 - LEGION ULICY (Władek)
1932 - 10% DLA MNIE  (boy hotelowy) 
1933 - PROKURATOR ALICJA HORN (gazeciarz)
1934 - CÓRKA GENERAŁA PANKRATOWA (skazany rewolucjonista)
1934 - MŁODY LAS (uczeń)
1935 - DWIE JOASIE (goniec Antoś)
1935 - NIE MIAŁA BABA KŁOPOTU  ("swawolny Dyzio")
1936 - TAJEMNICA PANNY BRINX (steward)
1937 - TRÓJKA HULTAJSKA (Tadzio, najstarszy syn Wyciora) 
1938 - ZNACHOR 
1938 - FLORIAN (Gaweł, wnuk Wereszczyńskiego)
1938 - PAWEŁ I GAWEŁ (Stefek, pracownik Pawła)
1939 - KŁAMSTWO KRYSTYNY (Tadek, goniec w Autokoncernie) 
1939 - PRZYBYLI DO WSI ŻOŁNIERZE film nieukończony 
1939 - PRZYGODY PANA PIORUNKIEWICZA film nieukończony (detektyw) 
1946 - W CHŁOPSKIE RĘCE (Józiek, pomocnik Patyka),
1948 - ULICA GRANICZNA (2 role: Bronek Cieplikowski; fryzjer strzygący Kuśmiraka) 
1953 - TRUDNA MIŁOŚĆ (Biedronka)
1954 - POKOLENIE (niemiecki wartownik w tartaku)
1956 - NIKODEM DYZMA (Jarec, nadinspektor policji)
1957 - KAPELUSZ PANA ANATOLA (Anatol Ryszard Kowalski, kasjer w PZU)
1957 - PĘTLA (Władek, alkoholik w barze "Pod Orłem")
1958 - KALOSZE SZCZĘŚCIA (Hipek Michalak, pomocnik fotografa)
1958 - PAN ANATOL SZUKA MILIONA (Anatol Ryszard Kowalski, kasjer w PZU)
1958 - ŻOŁNIERZ KRÓLOWEJ MADAGASKARU (mecenas Saturnin Mazurkiewicz) 
1959 - INSPEKCJA PANA ANATOLA (Anatol Ryszard Kowalski, kasjer w PZU)
1961 - ZŁOTO (puzonista Edzio) 
1962 - CZARNE SKRZYDŁA (geometra Falkiewicz)
1962 - DOM BEZ OKIEN (clown Jankowski)
1964 - PIERWSZY DZIEŃ WOLNOŚCI (doktor Rhode, ojciec Ingi, Luzzi i Lorchen)
1965 - CZŁOWIEK Z KWIATEM W USTACH film telewizyjny (spóźniony letnik)
1965 - LENIN W POLSCE (pisarz więzienny w Nowym Targu)
1965 - DZIEŃ URODZIN (Majchrowski)
1966-70 - CZTEREJ PANCERNI I PIES serial telewizyjny, odc. PSI PAZUR, ZAMIANA, DOM (Czereśniak, ojciec Tomka)
1967 - KATARYNKA (pan Tomasz)
1967 - OJCIEC (woźnica Hipolit Dymek)
1968 - LALKA (Ignacy Rzecki) 
1969 - POKÓJ NR 618 etiuda filmowa 
1969 - KSIĘŻYC (Pietruchow)
1971 - KAMIZELKA (doktor)
1971 - NA PRZEŁAJ (ojciec)
1972 - CHŁOPI serial telewizyjny, odcinki: BORYNA, JARMARK, ZRĘKOWINY, WESELE (Kuba Socha, parobek Boryny)
1973 - CHŁOPI (Kuba Socha, parobek Boryny)
1974 - WIOSNA PANIE SIERŻANCIE (Wyderko)
1975 - KAZIMIERZ WIELKI (Nanker , biskup krakowski i wrocławski)
1975 - NOCE I DNIE (Łuczak, chłop w Serbinowie)
1975 - SPOTKANIE etiuda filmowa 
1977 - NOCE I DNIE serial telewizyjny, odcinki: PIOTRUŚ I TERESA, BABCIA, WIECZNE ZMARTWIENIA, MIŁOŚĆ, WIATR W OCZY, RODZIMY SIĘ, UMIERAMY, A ŻYCIA WCIĄŻ WYSTARCZA... (Łuczak, chłop w Serbinowie) 
1979 - PEŁNIA  (dziadek Foton)

"Stał na Trębackiej pod żelazną bramą opatrzoną numerem dziesięć i czekał na samochód. Miałem czas, aby mu się przypatrzyć. W Szkole Teatralnej był od niedawna, ja też byłem od niedawna. Nie znałem jeszcze wszystkich kolegów z tego drugiego wydziału, aktorskiego. Fijewski, trochę starszy od kolegów, ode mnie też o parę lat starszy, grywał – jak wieść głosiła – w filmach. Grywał także na scenie dzieci, później chłopców. W Narodowym i w Ateneum zdaje się. Do szkoły przyszedł na czas krótki, na trzeci rok, żeby uzupełnić edukację i zdać końcowy egzamin. Zrobiono dla niego wyjątek, bardzo rzadki, bo Zelwer wyjątków nie znosił, nie dopuszczał. Kolega, któremu wolno grywać w filmie i w teatrze, był dla nas w PIST rzadszy od raroga. Udałem więc, że też na kogoś czy na coś czekam i dokładnie go sobie obejrzałem.

Miał już ze dwadzieścia cztery albo i pięć lat. Raczej chłopak niż mężczyzna. A w ogóle trochę bez wieku. Suchy, niewysoki, kościsty, przestępował z nogi na nogę. Może dlatego, że auto się spóźniało i bał się bury reżysera. Kaszkiet w ręku, na głowie płasko leżały blond włoski, pod pachą teczka. Pumpy. Nie student, nie aktor. Mógłby pomagać w sklepie albo roznosić gazety. Oglądałem go z szacunkiem należnym komuś, kto grał już na scenie i samochodem jeździ na zdjęcia. Auto w końcu zajechało, ze środka wyskoczył młody Izraelita: „Na co się czeka?” Tadzio coś odpowiedział, jakby to on się spóźnił, nie tamten. Głos miał szorstki, schrypły, warszawski, ten sam, który mu pozostał do końca życia”.

(Erwin Axer, Z pamięci, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2006)

Tadeusz Fijewski urodził się 14 lipca 1911 w Warszawie. Na scenie zadebiutował jako dziesięciolatek statystując w Chorym z urojenia w teatrze Polskim w Warszawie. Przez kilka lat występował w amatorskich przedstawieniach dziecięcych kinach i teatrach. W 1928 roku przystąpił do eksternistycznego egzaminu w ZASP, jednak nie zdał. Kontynuował przerwaną naukę w gimnazjum, równolegle nadal występował: W latach 1930-32 grywał role młodzieńców w Teatrze Polskim. W roku 1935/36 studiował w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. W sezonie 1936/37 był zaangażowany do prowadzonego przez Związek Nauczycielstwa Polskiego objazdowego teatru dla dzieci. W sezonie następnym grał w teatrze w Sosnowcu, gdzie ugruntował swoja pozycję jako komik. Na sezon 1938-39 wrócił do Warszawy i grał w teatrze Malickiej oraz w teatrze Stefana Jaracza Ateneum. Na sezon 1939/40 otrzymał angaż do teatru Polskiego. 

Przygodę z filmem rozpoczął w 1927 roku epizodyczną rolą chłopca w filmie Zew morza Henryka Szaro - rolę tę zawdzięczał wygranej w konkursie dziennika ABC. W kolejnych latach grywał drobne role chłopięce, jednak początkiem właściwej kariery filmowej była jedna z głównych ról z głośnym filmie Aleksandra Forda Legion ulicy (1932). Wyglądał bardzo młodo, toteż jeszcze jako dwudziestoparolatek grywał role nastoletnich chłopaków. Ogółem przed wojną zagrał w ponad dwudziestu filmach. Wybuch wojny przerwał Fijewskiemu prace nad filmami Przybyli do wsi żołnierze (reż. Romuald Gantkowski) i Przygody pana Piorunkiewicza (reż. Eugeniusz Cękalski). Był też zaangażowany do filmów Szatan z siódmej klasy Konrada Toma i Kwiaciarka Michała Waszyńskiego.

We wrześniu 1939 Tadeusz Fijewski jako ochotnik zgłosił się do wojska, jednak nie został objęty mobilizacją. Podczas wojny do 1941 roku był więźniem obozów w Oranienburgu i Dachau. Po zwolnieniu wrócił do Warszawy i podobnie jak wielu innych aktorów pracował w lokalach. Brał czynny udział w ruchu oporu, współpracował z AK. W czasie powstania warszawskiego należał do stworzonego przez Leona Schillera zespołu teatralnego. Po upadku powstania Fijewski przebywał w obozach jenieckich w Niemczech. Po uwolnieniu wspólnie z Kazimierzem Krukowskim założył zespół występujący w polskich obozach, następnie występował w Teatrze Ludowym im. Bogusławskiego w Lingen. 

Pod koniec 1945 roku Tadeusz Fijewski wrócił do Polski, zamieszkał w Toruniu i występował w tamtejszym Teatrze Ziemi Pomorskiej, gdzie po raz ostatni zagrał rolę dziecięcą (Jasia w Starej Cegielni). W sezonie 1946/47 grał w Łodzi w zespole Leona Schillera, po czym przeniósł się na stałe do Warszawy. Przez dwa sezony był aktorem Teatru Nowego, następnie grał w Teatrze Narodowym (1949-56), Teatrze Współczesnym (1954-68), teatrze rewiowym Syrena (1959-62). Od roku 1968 aż do śmierci grał w Teatrze Polskim. Celował w rolach komicznych, niezdarnych starszych panów. Był cenionym aktorem scenicznym. Jego popularność ugruntowały role w cyklicznych słuchowiskach Polskiego Radia. Rzesze słuchaczy znały go przede wszystkim jako Mundzia z Radiowego Teatrzyku Eterek (gdzie najdłużej odtwarzał postać małego chłopca), a potem jako Grzelaka w radiowej powieści Matysiakowie. Występował także w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji.

Po wojnie Tadeusz Fijewski kontynuował także karierę filmową. Największą popularnością cieszyła się rola tytułowa w filmowej trylogii o przygodach pana Anatola - niezdarnego kasjera ubezpieczalni oraz rola Mazurkiewicza w Żołnierzu królowej Madagaskaru. Zagrał też starego Czereśniaka w serialu telewizyjnym Czterej pancerni i pies. W ciągu trwającej pół wieku kariery filmowej wystąpił w blisko sześćdziesięciu filmach i serialach. Zmarł 12 listopada 1978 roku w Warszawie.