Strona główna / Aktualności
,,WARSZAWSKIE KINO NIEME" Z FILMAMI Z PROJEKTU NITROFILM
Dodano: 16.07.2018

Miasto Stołeczne Warszawa zaprasza na pięć filmowych seansów ,,pod chmurką’’ połączonych z muzyką na żywo. Warszawa świętuje 100-lecie odzyskania przez Polskę niepodległości. To także 100. rocznica uzyskania praw wyborczych przez kobiety, dlatego w tym roku Warszawskie Kino Nieme ma kobiecą twarz! W programie festiwalu znalazło się pięć filmów z niezwykłymi aktorkami: Polą Negri, Haliną Bruczówną, Zoriką Szymańską, Marią Malicką i Norą Ney.

Warszawskie Kino Nieme

,,Mania”, ,,Ludzie bez jutra”, ,,Halka”, ,,Zew morza” - cztery filmy, które będą zaprezentowane w czasie Warszawskiego Kina Niemego zostały odrestaurowane i zdigitalizowane w ramach projektu Nitrofilm, a ,,Bestia”, która zakończy festiwal, to projekt współfinasowany przez Polski Instytut Sztuki Filmowej. Film został odrestaurowany pod opieką ówczesnej Filmoteki Narodowej w 2017 roku przez studio Di Factory i ReKino Studios.

Pokazom „pod chmurką” będzie towarzyszyć eksperymentalna muzyka na żywo w wykonaniu młodych artystek.

Każdy seans będzie poprzedzony spotkaniem z jedną z dziennikarek filmowych – Anną Tatarską, Magdą Maksimiuk i Dianą Dąbrowską. Filmy będą pretekstem do dyskusji na temat sytuacji kobiet w przedwojennej Polsce.

Gdzie i kiedy?

Warszawskie Kino Nieme zagości w Parku im. Stefana Żeromskiego w każdą sobotę od 14 lipca do 11 sierpnia.
Seanse rozpoczynają się o godz. 20.30. Wstęp jest bezpłatny.

Miejsce: Park im. Stefana Żeromskiego, Warszawa

 

 

Harmonogram pokazów

14.07 MANIA. HISTORIA PRACOWNICY FABRYKI PAPIEROSÓW, , reż. Eugen Illés, 1918, 85 min.

Pracownica fabryki, Mania Walkowska, decyzją dyrektora ma reklamować nową markę papierosów. W pracowni malarza Alexa poznaje młodego kompozytora Hansa i zakochuje się w nim z wzajemnością. Ich miłość inspiruje muzyka do napisania opery, ale losy utworu - i kariera jego autora - zależą od wpływowego mecenasa Morelliego, któremu piękna Mania też wpada w oko...

„Czarne włosy, ciemne oczy, gładkie ciało, tajemniczy głos” – tak zapowiadała Polę berlińska prasa. Film wyreżyserował Eugen (Jenö) Illés (1877-1951), węgierski operator i reżyser, od 1905 roku związany z niemiecką branżą filmową. Do zespołu stojącego za produkcją należał też Paul Leni, który wkrótce stał się jedną z najważniejszych postaci niemieckiego ekspresjonizmu. Jego wyszukana scenografia wzmocniona efektem barwienia taśmy jest – obok wartkiej dramaturgii, interesujących kreacji aktorskich czy ciekawych zabiegów operatorskich – atutem filmu. Główną atrakcją pozostaje oczywiście Pola Negri: obdarzona oryginalną urodą, pięknymi – eksponowanymi zbliżeniami kamery – oczami i bogatą mimiką. Pola pokazuje także talent taneczny: wysunięty na pierwszy plan już w filmach Sfinksa wyrazisty i zmysłowy taniec był jej wizytówką.

Muzyka na żywo:

Karolina Rec (RESINA) – wiolonczelistka. Rec od wielu lat jest związana z rodzimą sceną niezależną (współpracowała z Maciejem Cieślakiem, Michałem Bielą czy Natalią Fiedorczuk). Napisała też wiele ścieżek do spektakli teatralnych.

 


 

21.07 LUDZIE BEZ JUTRA, reż. Aleksander Hertz, 1919, 87 min.

Fabuła bazuje na autentycznej historii z ostatniej dekady XIX wieku: tragicznego romansu warszawskiej aktorki Marii Wisnowskiej i rosyjskiego oficera Barteniewa, który zastrzelił ją w tajemniczych okolicznościach.

Sprawa rozpalała warszawiaków, dlatego też film wszedł na ekrany z kilkuletnim opóźnieniem. Opisywane w nim wydarzenia były na tyle żywe, że rodzina Wisnowskich skutecznie blokowała premierę. Film charakteryzuje  teatralność: wolne tempo, psychologizm, wirtuozeria aktorska, rozbudowane dekoracje, nieruchoma kamera, proste oświetlenie. Cechy te mogły wynikać z konwencji gatunkowych i upodobań publiczności, jak również z zapóźnienia warsztatowego warszawskich filmowców. Pewną przeciwwagą do zdjęć w atelier jest kilka scen plenerowych, przedstawiających warszawskie budynki, które nie przetrwały II wojny światowej: okolice Teatru Wielkiego czy Ogrodu Saskiego.

Muzyka na żywo:

Aleksandra Grünholz (We Will Fail) – tworzy muzykę elektroniczną z obszaru ambient i techno.

 


źródło: http://www.repozytorium.fn.org.pl/?q=pl/node/10032

 


 

28.07 HALKA, reż. Konstanty Meglicki, 1929, 88 min.

Inspirowana operą Moniuszki historia tragicznej miłości. Piękna góralka Halka zakochuje się w bogatym szlachcicu, Januszu, odtrącając adorującego ją Jontka. Wkrótce jednak dziewczyna boleśnie przekonuje się, że miłosnym obietnicom panicza nie można wierzyć…

Film Konstantego Meglickiego to jedna z trzech polskich przedwojennych ekranizacji opery Stanisława Moniuszki

Restauracja „Halki” była jednym z największych tego typu wyzwań, przed jakimi stanęła ówczesna Filmoteka Narodowa. Istniejące materiały są bardzo różnorodne, niekompletne i dotyczą dwóch różnych wersji „Halki”. Ponieważ nie zachowała się żadna dokumentacja do filmu, Filmoteka podjęła próbę montażu – utrzymanego w duchu epoki – zachowanych fragmentów. Ścieżka dźwiękowa do filmu także zachowała się tylko we fragmentach. Ponieważ film pierwotnie był niemy, Filmoteka postanowiła w takiej właśnie wersji zaprezentować go dzisiejszej publiczności.

Muzyka na żywo:

Antonina Nowacka (WIDT) – używa przede wszystkim głosu, który poddaje prostym modulacjom oraz syntezie na żywo za pomocą zarówno efektów elektronicznych, jak i rozszerzonych technik wokalnych.


źródło: http://www.repozytorium.fn.org.pl/?q=pl/node/10926

 


4.08 ZEW MORZA, reż. H. Szaro, 1927, 123 min.

Stach, kapitan statku, pracujący nad ważnym dla marynarki wynalazkiem, wchodzi w konflikt z bezwzględnym dla załogi bosmanem, szefem szajki przemytników. Przemytnicy porywają Stacha i zabierają cenną dokumentację. Ocalić go może jedynie narzeczona Hanka.


„Zew morza” to najwcześniejszy zachowany film jednego z najznakomitszych polskich reżyserów epoki kina niemego, Henryka Szaro. Zrealizowany według scenariusza popularnego wówczas powieściopisarza, Stefana Kiedrzyńskiego, jest przykładem filmu przeznaczonego dla szerokiej publiczności. Wątek miłosny splata się z sensacyjną akcją, która rozgrywa się, po raz pierwszy w polskim kinie, na morzu. Dodatkowym walorem są liczne sceny plenerowe m.in. w Gdańsku, w Gdyni i w Pucku. W obsadzie znane i lubiane gwiazdy – Maria Malicka, Jerzy Marr i Nora Ney. Do ról dzieci został ogłoszony konkurs. Rolę 10-letniego chłopca otrzymał Tadeusz Fijewski i – jak się okazało – była ona filmowym debiutem jednego z największych polskich aktorów powojennych.

Muzyka na żywo:

Joanna Szumacher – artystka audiowizualna, producentka i kuratorka, twórczyni eksperymentalnej muzyki elektronicznej.

 


źródło: http://www.repozytorium.fn.org.pl/?q=pl/node/9992

 


11.08„Bestia”, reż. Aleksander Hertz, 1917/1921, 67 min.

„Bestia” opowiada tragiczną historię trójkąta miłosnego: młodej artystki oraz jej dwóch kochanków, byłego i nowego, żonatego z inną kobietą. Rolę artystki gra Pola Negri, największa gwiazda ówczesnego polskiego kina. Film jest najstarszym zachowanym obrazem z udziałem aktorki i jednym z dziewięciu, które nakręciła dla wytwórni Sfinks. Stworzony przez Negri wizerunek femme fatale rozbudził wyobraźnię publiczności. Aktorka szybko została dostrzeżona przez niemieckich producentów i od 1917 roku zaczęła grać w Niemczech. Wystąpiła tam w czterech filmach wyreżyserowanych przez Ernsta Lubitscha. Jednym z nich była „Madame DuBarry” (1919), która przyniosła jej międzynarodowy sukces i kontrakt z amerykańską wytwórnią Paramount Pictures. Do Hollywood wyjechała w 1922.

Sukces niemieckich filmów z Polą Negri na rynku amerykańskim zainteresował tamtejszego dystrybutora Jessego A. Levinsona, który kupił „Bestię” pod koniec 1921 roku i po kilku niewielkich zmianach zaczął ją dystrybuować w USA pod tytułem „The Polish Dancer”. Levinson reklamował film jako nowość, dlatego ukryto fakt, że powstał on pięć lat wcześniej. Publiczności podano do wiadomości jedynie nazwisko głównej gwiazdy – Negri, celowo opuszczając rok i kraj produkcji.

Muzyka na żywo:

Sasha Zakrevska – ukraińska projektantka graficzna mieszkająca obecnie w Warszawie, która jest również muzykiem pracującym z analogowymi dźwiękami.

 


źródło: http://www.repozytorium.fn.org.pl/?q=pl/node/11243

 

 


Strona Internetowa współfinansowana przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu
Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko.
Główny serwis POIiŚ