W roku 1929, u kresu kina niemego, niespełna 30-letni Henryk Szaro należał do elity polskich reżyserów.
W ciągu czterech lat ten tytan pracy, specjalista od filmowych adaptacji dzieł literackich, nakręcił sześć filmów. Największy rozgłos przyniosło mu Przedwiośnie według powieści Stefana Żeromskiego, zrealizowane w 1928 roku. Producent Michał Libkow, właściciel wytwórni Gloria, wyznawał zasadę, że jeden sukces rodzi następny. Nie szczędził więc starań, by kolejny film Henryka Szaro zapewnił jego firmie sukces na miarę europejską.

Do powieści Stanisława Przybyszewskiego Mocny człowiek (1911) Henryk Szaro miał stosunek szczególny. Jego rosyjski mistrz i nauczyciel, Wsiewołod Meyerhold, był nią zafascynowany i jako pierwszy przeniósł na ekran w 1915 roku. Bohaterem powieści jest  dziennikarz marzący o sławie pisarza. Dla zaspokojenia swoich ambicji kradnie rękopis swojemu przyjacielowi, a jego doprowadza do śmierci. Złodziej i morderca uosabiał życie „ponad moralnością”. Pod koniec lat 20-tych - wobec rozwijającego się w Europie kapitalizmu – ten temat nabrał niezwykle aktualnych znaczeń. Wszędzie można było spotkać „mocnych ludzi”, którzy bez skrupułów dążą do sławy i bogactwa, chcą zapanować nad innymi i podporządkować sobie świat.

Do współpracy Henryk Szaro zaprosił twórców wybitnych. Pisarz Andrzej Strug skrócił i uwspółcześnił powieść, Jerzy Braun, znany filozof i publicysta, współpracował przy scenariuszu. Giovanni Vitrotti, wzięty włoski operator, podjął się realizacji zdjęć, a Niemiec Hans Rouc budowy dekoracji. W obsadzie znaleźli się znani polscy aktorzy – Maria Majdrowicz, Janina Romanówna, Aleksander Zelwerowicz, Jan Kurnakowicz, Władysław Walter. W głównej roli wystąpił Grzegorz Chmara, znany rosyjski aktor dramatyczny, który zasłynął w filmach niemieckich rolami Jezusa Chrystusa i Raskolnikowa.

Film powstał w ciągu dwóch miesięcy. Zdjęcia kręcono w Warszawie - m.in. w atelier Kaden Studio przy ul. Wolskiej, w Teatrze Ateneum, w Domu Prasy Polskiej przy ul. Marszałkowskiej, nad Wisłą oraz w ruinach zamku w Czersku. Premiera odbyła się 2 października 1929 roku w Warszawie w kinie Casino.

Mocny człowiek, reklamowany jako „czołowe dzieło polskiej kinematografii, zrealizowane z amerykańskim rozmachem”, zebrał entuzjastyczne recenzje. Podkreślano odwagę reżysera, który odszedł od społeczno-narodowych tematów, niezrozumiałych na Zachodzie i nakręcił „pierwszy film na eksport, na wyniesienie, pokazanie obcym bez obaw i skrupułów”. Z uznaniem pisano o doskonałych zdjęciach, ciekawym montażu i dobrej grze aktorów. Podziw wzbudził Grzegorz Chmara. Jego bohater – jak pisano - to „człowiek zły i bezwzględny, zdolny do zbrodni i zdrady, ale ludzki, bo pod wpływem miłości do kobiety sam sobie wymierza sprawiedliwość”. Tak złożonej, głębokiej i poruszającej kreacji nie było w ówczesnym w polskim kinie.

Mocny człowiek był z powodzeniem wyświetlany w kilku krajach europejskich. W czasie II wojny światowej ślad po nim zaginął; podzielił los większości zniszczonych wtedy dzieł polskiej kinematografii. W 1997 roku, po ponad 50 latach, odnaleziono jego kopię z francuskimi napisami w Królewskim Archiwum Filmowym w Brukseli. Można więc powiedzieć, że przedwojenna dystrybucja w Europie uratowała Mocnemu człowiekowi życie.

Pierwszy raz po wojnie film został pokazany w roku 2003 w Warszawie podczas 1 edycji festiwalu Święto Niemego Kina. W roku 2006, z okazji jubileuszu 50-lecia działalności Filmoteki Narodowej, Mocny człowiek ze współczesną muzyką zespołu Maleńczuk Tuta Rutkowski Super Trio został wydany na płycie dvd.

• Stills
• Film programmes

Maria Majdrowicz, Grzegorz Chmara

Henryk Szaro, Marek Libkow

Grzegorz Chmara

Maria Majdrowicz

Grzegorz Chmara

Agnes Kuck

Program do filmu „Mocny człowiek"

Program do filmu „Mocny człowiek"

Program do filmu „Mocny człowiek"

Program do filmu „Mocny człowiek"